Rondje Zwolle

Tussen de knooppunten 63/64 en 67 staan de komende periode diverse wegwerkzaamheden op de planning.
• Tot maart 2025 wordt er gewerkt aan het traject tussen de Twistvlietbrug en de Middelweg. Je wordt d.m.v. borden omgeleid en komt vanzelf weer terug op de route.
• Tot september 2025 zijn er werkzaamheden aan het traject ten noorden van de Middelweg. Je wordt d.m.v. borden omgeleid via de Urksteeg en keert weer terug op de route.
Beide omwegen hebben een minimaal effect op de lengte van de route; deze wordt ca. 900 m langer.

Extra routeaanwijzing: Bij hoogwater. Het fietspad dat vanaf knooppunt 16 de uiterwaarden van de IJssel in leidt kan bij hoogwater onbegaanbaar zijn. Steek in dat geval de doorgaande weg over bij de stoplichten (Het Engelse Werk, wordt Katerveerdijk) en fiets rechtdoor. Ga bij de witte huizen rechtsaf en je zit weer op de route naar knooppunt 02.

Fietsveiligheid route-informatie: houd op deze route rekening met onderstaande punten; pas je snelheid aan, houd rekening met tegenliggers en ga waar nodig achter elkaar rijden.
• Algemeen: het Rondje Zwolle is een populaire route die in twee richtingen gefietst kan worden; de route kan op mooie dagen erg druk zijn en heeft bovendien veel (redelijk) smalle paden met zachte bermen en enkele scherpe bochten.
• Tussen knooppunt 16 en 2 gaat de route voor ca. 800 m over een smaller traject; ook is er een oversteek bij de Spoolderbrug (goed opletten). Sowiso is het opletten geblazen in de wijken Westerholte en Stadshagen, met veel zijstraten.
• Tussen knooppunt 64 en 67 kun je kiezen voor de korte, onverharde route over de Holterbroekerdijk (grasdijk met tractorsporen die bij nat weer glibberig kunnen zijn!), of voor de langere verharde route met slecht wegdek met gaten en hobbels (aansluitingen asfalt op beton). 
• Tussen knooppunt 48 en 41 gaat de route via het Ambeltpad, een betonnen pad dat glad kan zijn (met name onder de bomen), met aan het begin en eind wildroosters met een paaltje in het midden; er zitten ook enkele scherpe bochten in het pad.
• Ook tussen knooppunt 40 en 70 bestaat het traject uit een betonnen pad met enkele paaltjes midden op het pad (aan weesrzijden ca. 1 m ruimte).
• Tussen knooppunt 20 en 19 gaat de route gedurende ca. 1 km over een onverhard (bos)pad. Ook steek je 3 keer een drukker weg over.

Toegankelijkheid: deze route is minder geschikt voor extra brede fietsen (driewielers, bakfietsen, etc.) vanwege bovengenoemde smalle paden, paaltjes midden op het pad (slechts 1 m ruimte om te passeren) en – zeker in het seizoen en de weekenden – de drukte op deze route.

In de 13e en 14e eeuw ontwikkelde Zwolle zich van dorp tot stad. De omgeving van de stad werd bedijkt waarna het land kon worden ontwaterd. Eind 15e, begin 16e eeuw beleefde Zwolle als Hanzestad zijn gouden eeuw. Aan het begin van de 17e eeuw werd de middeleeuwse, ommuurde stad getransformeerd tot een moderne vestingstad. Het grondplan daarvan is nu nog op de stadsplattegrond van Zwolle te herkennen. Het grootste deel van de stadswallen en de poorten is in de 19e en 20e eeuw gesloopt.

Een veerdienst over de IJssel vormde lang de enige schakel in de weg van het westen naar het oosten van Nederland. Dat kwam omdat Zwolle in 1862 medewerking weigerde aan de bouw van een gecombineerde rail- en verkeersbrug over de IJssel. Tot 1930 moest de stad wachten voordat het veer vervangen kon worden door de IJsselbrug.

Het Westerveldse Bos is een nog jong bos met louter inheemse boom- en struiksoorten. De ‘berg’ is een voormalige vuilnisstortplaats die een recreatieve bestemming kreeg.

In het Bergklooster in de omgeving van de Agnietenberg schreef de mysticus Thomas à Kempis het boek In navolging van Christus, een veel gelezen boek in de middeleeuwen. Van het klooster is niets meer teruggevonden. De Agnietenberg en de verhogingen bij Berkum zijn rivierduinen van de Vecht.

Op een rivierduin langs de IJssel ligt het landgoed Schellerberg, sinds 1350 het buitenverblijf va familie Grevers. Honderden jaren lang leverde deze regentenfamilie burgemeesters voor de stad Zwolle. Nu is het landgoed in beheer van hun nazaten. De rechte lanen van het vroegere sterrenbos en sommige slingerende paden en vijvers uit de 19e eeuw zijn nog in de huidige tuinaanleg aanwezig. Bij zonsondergang verzamelen hordes roeken en kauwen zich op de graslanden rond het landgoed. Gezamenlijk trekken ze daarna naar het park Het Engelse Werk om er de nacht door te brengen.

In 1826 werd Park Het Engelse Werk (dat toen Het Nieuwe Werk heette) ingericht volgens de Engelse landschapsstijl. In het wandelpark zijn de vormen van de oorspronkelijke vestingwerken van de ‘Zwolse Liniën’ nog te herkennen. Een natuurontwikkelingsproject tussen de IJssel en Het Engelse Werk moet Zwolle een ecologische verbinding met de rivier geven.