Je moet wel van verre einders en oneindige horizonten houden om de Alentejo op waarde te schatten. Er zijn meer geiten en schapen, meer kurkeiken en olijfbomen dan mensen. Maar de steden en dorpen hebben door hun Moorse uitstraling en blinkend witte huisjes een ongelooflijke bekoring.
Langs de Guadiana, de grensrivier met Spanje, liggen schilderachtige bergdorpjes, zoals Mértola. De kust, Costa Dourada, staat op het punt van toeristisch ontluiken.
Alentejo heeft geen pretparken of andersoortige spel- en sportattracties waar je met het hele gezin naar toe kunt. Grote markten waarbij pottenbakkers hun waren tonen zijn er wel (Estremoz, Évora).
Het toeristenbureau in Évora geeft een brochure uit waarmee je de ongeveer honderd megalithische graven (4000-2000 v. Chr.) kunt opzoeken. Misschien is het leuk om het op de fiets te doen. Een cromlech bij Guadalupe bestaat uit 95 menhirs in een ovaal. De Anta de Zambujeiro is een dolmen: Een grafkamer van zes m hoog, met een galerij van veertien meter lengte. In Montemor-o-Novo is een interessant infocentrum waar op een uitstekende manier de Prehistorie wordt uitgelegd. Er is een goede Engelstalige folder.
Witter kunnen de dorpjes van Portugal niet zijn. De huizen en gebouwen zijn niet alleen stralend witgekalkt. Nee, ze zijn van puur marmer. Deurkozijnen, stoepen, straatjes en kerkgevels, alles is van doorschijnend wit of roze marmer. Het straalt je tegemoet. Geel of blauw geschilderde banden zorgen voor een kleuraccent. Bovenop de daken staan lange, vierkante schoorstenen. In de zomermaanden is dat een geliefde stek van een ooievaarsstel. En dat brengt weer geluk.
Stoofschotels van varkensvlees met venusschelpen worden in het zuiden van Portugal geserveerd in een cataplana: Een koperen schaal die goed afgesloten kan worden zodat alle ingrediënten goed op elkaar inwerken. De grijze, knoestige olijfbomen leveren heerlijke olijven. Uit Alentejo komen volle, rijpe rode wijnen: Borba, Redondo, Reguengos de Monsaraz en Vidigueira. De meeste zijn tafelwijnen. Serpa staat bekend om zijn schapenkaas.
Behalve aan de kust en in stadjes als Portalegre en Évora zijn er nauwelijks campings in Alentejo. Gebruik een campinggids, de Portugese Roteiro Campista of de ANWB-gids, voor als je rondreist.
De Romeinen waren opgetogen over Alentjeo. De tempel in Évora staat nog fier overeind. Van de villa bij Beja kun je alleen nog een schitterende mozaïekvloer bewonderen. De prehistorische mens liet tekeningen achter bij Montemor-o-Novo. De laatste twee opgravingen zijn gek genoeg nauwelijks toeristisch ontsloten. Dolmen en menhirs - hunebedden en reuzenstenen - zijn er ook. Het lijkt of na het vertrek van de Romeinen Alentejo door God en iedereen verlaten is.
De sobreiro verliest elke tien jaar zijn mantel. In de zomermaanden staat er in Alentejo een zee van bomen met een kale, roodbruine stam. De kurkeiken worden beetje bij beetje van hun schors ontdaan. De kurkbast wordt gekookt en daarna gebleekt. Portugal levert 50% van de wereldproductie.
De oneindige vlaktes met graanveld en olijfboomgaard gaan voor de één snel op de zenuwen werken. De ander wordt juist dromerig van de rust en de stilte. De witte vlekken van dorpen (Elvas, Évora, Estremoz) hebben duidelijk een hartverwarmende aantrekkingskracht. In de bergketen in het oosten, de Serra de São Mamede, staan amandelboom, tamme kastanje, eucalyptus, wilg en kersen- en perenboom broederlijk naast elkaar.
Het berggebied in het oosten, Serra de São Mamede, met de dromerige dorpen Castelo de Vide en Marvão is het walhalla van de wandelaar. Niet alleen de kastelen zijn weerbaar ook de dorpen lijken op adelaarsnesten. De bevolking is uiterst vriendelijk. Na de wandeling keer je terug in je pousada of je casa abrigo, een trekkershut in een natuurpark. De dorpen aan de Rio Guadiana verdienen een bezoek van de wandelaar. De verlatenheid van de rest van de streek zal wandelaars snel ontmoedigen, daar kun je beter fietsen.
Bij het agroturismo in de Alentejo logeer je vooral op 'montes'. Dat zijn grote witte boerderijen, omringd door heel, heel veel ruimte. Van verkeersdrukte zul je geen last hebben. Slapen en eten zijn niet de enige geneugten. Vaak is er om de verzengende hitte het hoofd te bieden een zwembad aangelegd. Ook zijn er huizen die zich hebben toegelegd op paardrijvakanties, fietsen, wandelen of beeldhouwen. Een verblijf, meestal voor meer dagen, is niet goedkoop.
Als er geen kermis of circus langskomt, moet je het uitgaansleven in Alentejo maar zelf invullen. Dat kan door romantisch te tafelen, naar de sterren en de maan te turen of een bar op te zoeken voor een praatje met Portugezen.
Er zijn heel wat souvenirs afkomstig uit Alentejo. Wat denk je van moringues, ongeglazuurde waterkannen met twee tuiten. Of beschilderde figuurtjes voor kerstkribben uit Estremoz die op de grote zaterdagochtendmarkt worden aangeboden. Misschien ben je meer geïnteresseerd in de gestreepte dekens in felle kleuren die op dezelfde markt verschijnen. De wand- en vloertapijten van Portalegre en Arraiolos zijn koopwaar van winkels. Er zijn moderne en antieke kleden. Van kurk wordt van alles gemaakt: onderzetters, ansichtkaarten en talrijke figuurtjes.
In elkaars verlengde van noord naar zuid liggen de Costa Dourada (= Goudkust) en de Costa Vicentina. Net als in de Algarve liggen de zandbaaien tussen grillige rotspartijen. Alleen de beukende westenwind, de verraderlijke onderstromen en de spetterende branding, maar vooral de verlatenheid zijn anders. Hier tref je geen aaneenschakeling van vakantiedorpen, disco's en waterparken, maar ongereptheid en rust. Badplaats in spé is Vila Nova de Milfontes.
Kilometerslange witte zandstranden, duinen en kliffen. Het gebergte en de standen hebben de status van natuurpark.
De uitgestrekte zandvlakte wordt omgeven door kliffen en roodgekleurde duinen en is onderdeel van een natuurpark.
Het enorme zandstrand wordt omgeven door duinen en ligt aan een kalme zee. Achter de duinen ligt een prachtig landschap waar dennenbossen worden afgewisseld door rijstvelden. Bij het populaire strand zijn goede voorzeiningen en parkeergelegenheid.
Dit is een van de mooiste stranden in de regio. In de omgeving wandel je door duinen en dennenwoud met een oorspronkelijke flora.
Het strand ligt op een lange zandstrook, die de zee scheidt van de lagune Lagoa de Melides. Langs de 4 km lange weg naar het strand liggen dennenbossen en rijstvelden.
ANWB Homepage