De mooiste bezienswaardigheden van de Canarische Eilanden

Kijk vanaf de ruim 3700 meter hoge vulkaan Pico del Teide uit over Tenerife, bewonder de kunstwerken van César Manrique op Lanzarote en wandel door het oeroude laurierbos van La Gomera. Vijftien keer must-sees en must-do’s.

Wat te doen op de Canarische Eilanden?

Tussen 100 en 450 kilometer uit de kust, ter hoogte van zuid-Marokko en de Westelijke Sahara, vind je de Islas Canarias – bij ons beter bekend als de Canarische Eilanden. Onder deze Spaanse eilandengroep, ontstaan door vulkanisme, vallen zeven grote eilanden, waaronder Tenerife, Gran Canaria en Lanzarote. De zuidelijke ligging in de Atlantische Oceaan zorgt het hele jaar door voor gemiddelde temperaturen tussen 19 en 28 graden.

Maak een keuze tussen imposante donkere vulkaanstranden zoals Playa Jardin op Tenerife en exotische witte zandstranden zoals Grandes Playas de Corralejo op Fuerteventura. Wandel door de vulkaankrater Caldera de Taburiente op La Palma of verken de onderwaterwereld bij El Hierro. Dit zijn de mooiste bezienswaardigheden van de Canarische Eilanden.

1. Tenerife: het grootste eiland met de hoogste berg

Tenerife is met een lengte van ruim 80 kilometer en een breedte tot 45 kilometer het grootste van de Canarische Eilanden. Landschappelijk valt het in twee delen uiteen: het groene vruchtbare noorden – waar bananenplantages en wijngaarden de heuvels sieren – en het wat kale vulkanische landschap in het zuiden. De grootste icoon hier is de vulkaan Pico del Teide, die zich met 3718 meter zelfs de hoogste berg van heel Spanje mag noemen.

In Nationaal Park El Teide torent het silhouet van de naamgever boven de versteende lavavelden, kraters en geërodeerde rotsformaties in de omgeving uit. Bij de beklimming van El Teide brengt een kabelbaan je tot op 3556 meter. Het laatste stukje (vergunning online aan te vragen) doe je op eigen kracht, klimmend in de ijle lucht, door een waar maanlandschap. Vanaf de top reikt het fenomenale uitzicht zover als het ruim 100 kilometer verderop gelegen eiland La Palma.

2. Het vulkanische berglandschap van Parque Rural de Anaga

Op de uiterste noordoostelijke punt van het eiland Tenerife ligt het Parque Rural de Anaga. Hier rijzen de bergen abrupt steil op uit de zee en creëren ze kleine baaien met zwarte zandstranden. De bijzondere rotsformaties zijn ontstaan door vulkanische activiteiten. Zo vind je hier spitse kraterpijpen, versteende magmaspelonken die als muren in het landschap staan en gekartelde bergtoppen, vaak in een mystieke mist gehuld.

Tussen het vulkanische gesteente strekt zich het subtropische laurisilva uit, een uit de prehistorie overgebleven laurierbos. Maak een wandeling door dit vochtige woud vol grillige en met mos begroeide boomstammen van lauriersoorten, wilgen en wilde sinaasappelbomen. Ga op zoek naar inheemse vogelsoorten als de Scopoli’s pijlstormvogel. Deze is hier tussen februari en november te vinden en brengt een bijna fluisterend geluid voort dat goed past bij de bijzondere sfeer van dit natuurpark.

3. Auditorio de Tenerife: bijzondere architectuur op het eiland

Behalve natuurschoon en stranden – van het goudgele Playa del Duque tot het gitzwarte Playa del Castillo – heeft Tenerife ook enkele steden met bijzondere bezienswaardigheden. De oudste stad, San Cristobal de la Laguna, dateert uit eind 15de eeuw en staat op de Unesco Werelderfgoedlijst. De studenten van de (in 1701 opgerichte) universiteit, het autovrije centrum en de vele straatmuzikanten zorgen voor een gezellige sfeer. Een stadswandeling brengt je langs diverse koloniale gebouwen, zoals het 16de-eeuwse Palacio de Nava, waarvan de gevel met balustrades, beeldhouwwerk en Korinthische zuilen is versierd.

In de hoofdstad Santa Cruz staat het indrukwekkende Auditorio de Tenerife, gebouwd tussen 1997 en 2003. Het is ontworpen door architect Santiago Calatrava, die ook Ciudad de las Artes y las Ciencias in Valencia op zijn naam schreef. Vanwege de ligging aan het water, de gebogen vormen en de witte kleur (een mix van wit beton en witte mozaïeken) doet het 58 meter hoge bouwwerk denken aan Sydney’s Opera House.

4. Fuerteventura: het Hawaii van Europa

De naam van Fuerteventura is precies waarom wind- en kitesurfers hier graag komen. Het eiland staat ook wel bekend als ‘het Hawaii van Europa’. Fuerteventura betekent namelijk ‘harde wind’ en die waait vooral aan de noordelijke kust van het eiland. ’s Zomers komt die voornamelijk uit het noorden, met een gemiddelde snelheid van 25 tot 30 kilometer per uur. Populair is hier het Playa Corralejo. Voor golfsurfers die van een uitdaging houden, is Playa Majanicho een aanrader.

Maar het eiland lokt niet alleen surfers: ook strand- en zonaanbidders komen hier aan hun trekken. Playa la Concha, aan de noordwestkust, is een van de mooiste, lichtkleurige zandstranden van Fuerteventura. Net als het voor de kust liggende rif, heeft het de vorm van een halve maan. Bonus aan deze kant van het eiland zijn de indrukwekkende zonsondergangen, waarbij de hemel in enkele minuten alle kleurschakeringen van okergeel naar paars doormaakt.

5. Pieken en ravijnen in Parque Nacional de Jandia

Parque Nacional de Jandia ligt op het gelijknamige schiereiland in het zuiden van Fuerteventura. Hier bevindt zich het massief van Jandia, met het hoogste punt van het eiland: de 807 meter hoge Pico de la Zarza. Tussen de bergen zijn aan de noordzijde diepe ravijnen (barrancos) gevormd, die een geologisch inkijkje geven in het vulkanische verleden. Aan de zuidkant loopt het gebergte geleidelijk af naar het strand.

Ga tijdens een wandeling op zoek naar het symbool van het park: de cardón de Jandia, een cactusachtige plant uit de wolfsmelkfamilie die alleen op Fuerteventura voorkomt. De plant groeit in clusters bij elkaar en ziet eruit als een serie groene orgelpijpen. Na de wandeling is het goed toeven aan het 14 kilometer lange goudkleurige zandstrand van Playa de Cofete, dat ook deel uitmaakt van het natuurpark.

6. De wandelende duinen van Parque Natural de Corralejo

In het noordoosten van Fuerteventura vind je Parque Natural de Corralejo, dat zich over een lengte van 11 kilometer en een breedte van 2,5 kilometer uitstrekt langs de kust. Het natuurgebied bestaat uit twee verschillende delen: zandduinen die langzaam overgaan in de stranden van Grandes Playas en een woestijnachtig vulkanisch achterland. Door de constant aanwezige passaatwinden veranderen de zandduinen steeds van vorm – zogenaamde ‘wandelende duinen’. Bij elk bezoek ziet het landschap er net weer even anders uit. Ook de weg die door het duingebied loopt, is bij harde wind volledig bedekt met zand.

Ten zuiden van de duinen heeft het landschap okergele, zwarte en rode tinten als gevolg van het vulkanische verleden. Beklim de 314 meter hoge kegelvulkaan Montaña Roja voor een weids uitzicht over de duinen, de zee en bij helder weer ook het 15 kilometer verderop gelegen eiland Lanzarote. Spot in de ochtenduren de Canarische kraagtrap, de vlaggendrager van de inheemse vogels op Fuerteventura.

7. De diverse gezichten van Las Palmas op Gran Canaria

Te midden van twee baaien en de goudgele zandstranden Playa de las Canteras en Playa de las Alcaravaneras ligt de stad Las Palmas, de hoofdstad van het eiland Gran Canaria. Vegueta, het oude centrum van de stad, dateert uit de 15de eeuw en ademt historie. Eeuwenoude panden met sierlijke balkons en houtsnijwerk (waaronder het gotische Casa de Colón), patio’s vol planten en veelkleurige Moorse betegeling en pleinen met monumentale fonteinen zoals op Plaza de Santo Domingo, wisselen elkaar af.

Wandel over het 4 kilometer lange stadsstrand Canteras langs zwem- en surfstroken naar La Puntilla, aan het begin van het met honderden meters hoge vulkanen bezaaide schiereiland La Isleta. Steek hier de 300 meter brede landengte over naar de zuidkant van het schiereiland naar Puerto de la Luz. Dit is de grootste haven van heel Spanje, met zowel een groot industrieel gedeelte als twee jachthavens.

8. De top van Gran Canaria: Pico de las Nieves

Het eiland Gran Canaria heeft de vorm van een bijna perfecte cirkel, op een uitstulping in het noordwesten na. Midden in de cirkel ligt het Centraal Massief van Gran Canaria met als hoogste punt Pico de Las Nieves: 1949 meter boven zeeniveau. Wanneer je vanuit een van de kuststreken komt, doemt het gebergte voor je op, waar ook de op een na hoogste berg, Roque Nublo, een opvallende verschijning is. Op zijn top prijkt een basaltkolom als een waarschuwende vinger 80 meter de lucht in.

Vanuit alle windrichtingen banen smalle wegen zich een kronkelende weg naar boven. Onderweg zie je kleine dorpen, terrasvelden en ravijnen. In de lagere regionen bekleedt exotische vegetatie, waaronder amandelbomen, cactussen en eucalyptusbomen, het landschap. Naarmate je hoger in de bergen komt, worden deze vervangen door dennen, steeneiken en lager struikgewas. Bovenop heb je een weids uitzicht, vaak gemengd met een onderliggende wolkendeken, waarboven de pieken van het buureiland Tenerife op hun beurt weer uitsteken.

9. Woestijn en oase in het zuiden van Gran Canaria

Tussen de populaire stranden van Playa del Ingles en Maspalomas in het zuiden van Gran Canaria, ligt het natuurreservaat Dunas de Maspalomas. Dit duingebied verplaatst zich onder invloed van de wind gemiddeld 1 meter per jaar naar het zuidwesten. Als je te midden van de Dunas de Maspalomas om je heen kijkt, zie je alleen maar de glooiende zandduinen ziet, tot wel 10 meter hoog. Spot in het zand, tussen je eigen voetsporen die van reuzehagedissen en gekko’s.

Behalve zandduinen, bestaat dit natuurreservaat verder uit de lagune Charco de Maspalomas. De lagune, met brak water en rietkragen aan de randen, is een geliefde rustplaats voor trekvogels onderweg tussen Afrika en Europa. Zo behoren lepelaars, drietandstrandlopers en regenwulpen hier tot de frequente gasten. Naast de lagune ligt als oase El Palmeral, een palmenbos waar verschillende hotels zijn gevestigd.

10. Het cultuurerfgoed van César Manrique op Lanzarote

Neem op Lanzarote een kijkje in het museum Fundación César Manrique. Deze kunstenaar (1919-1992) – geboren op dit eiland – produceerde uiteenlopend werk: van schilderijen en beeldhouwwerken tot (landschaps)architectuur. Hij beoogde kunst te creëren in balans met de omringende natuur. Manrique wordt gezien als eigentijdse beschermheilige van Lanzarote, omdat hij ervoor heeft gezorgd dat het eiland zijn authenticiteit heeft bewaard (nauwelijks reclameborden, geen hoogbouw en alleen gebruik van traditionele kleuren) en niet ten onder is gegaan aan opkomend massatoerisme.

De Fundación is gevestigd in zijn voormalig woonhuis, geïntegreerd in een lavaveld. In de natuurlijke grotten bouwde hij kamers en in de tuin wisselen mozaïeken en cactussen elkaar af. Elders op het eiland legde hij Jameos del Agua aan, een geologisch parklandschap, waar een auditorium in een vulkanische tunnel is gebouwd met daarbuiten een kunstmatig meer. En bij Mozaga staat de witte sculptuur Monumento al Campesino dat een boer met ezel en dromedaris voorstelt, ter herinnering aan het agrarische verleden.

11. Timanfaya National Park: het ruige stuk van Lanzarote

Voor het ruigste deel van Lanzarote ga je naar Timanfaya Nationaal Park. Hier is goed te zien hoe natuurgeweld het eiland niet alleen in oorsprong heeft gevormd, maar ook later – toen het al gecultiveerd en bewoond was – heeft beïnvloed. Tussen 1730 en 1736 vonden er diverse verwoestende erupties plaats die elf dorpen van de aardbodem wegvaagden. Het natuurgebied is genoemd naar het eerste dorp dat hiervan slachtoffer werd.

Stap op de parkbus vanaf de parkeerplaats bij El Diablo, de enige manier om het park te bezoeken. De rit duurt een half uur en onderweg zie je 25 kraters en ruim 100 vulkaankegels. Uitstappen is niet toegestaan, want de aarde is hier nog steeds kokend heet. Bij de parkeerplaats wordt deze hitte op verschillende manieren aangetoond: in kokers gegoten water komt meteen als stoom naar buiten en een op een opening gelegd bosje stro vat gelijk vlam. Vulkanisme in de praktijk!

12. De lavagrotten van Cueva de los Verdes

Door stromende lava die in contact kwam met het koudere zeewater ontstond tijdens de laatste eruptie van de vulkaan Corona, circa 4000 jaar geleden, het grottenstelsel Cueva de los Verdes. Het grottenstelsel ligt in het noordoosten van Lanzarote en bestaat uit een netwerk van grotten en gangen, met een totale lengte van 7 kilometer.

Bekijk onder begeleiding van een lokale gids in een klein uur het 1 kilometer lange deel van het grottenstelsel dat toegankelijk is voor het publiek. De gangen verschillen erg in hoogte en breedte. Regelmatig zul je even moeten bukken om je hoofd niet te stoten. Onderweg zie je kleine poeltjes en kom je in een ondergronds auditorium, een natuurlijke ruimte met uitstekende akoestiek, waar zo nu en dan concerten plaatsvinden. Opvallend zijn ook de zogenaamde lavadruppels die hier en daar aan het plafond hangen. Deze zijn ontstaan door het snelle afkoelen van de lava door het koude zeewater.

13. La Palma: La Isla Bonita

De bijnaam ‘La Isla Bonita’ (het mooie eiland) legt de lat hoog bij bezoekers van La Palma. Het is het meest noordwestelijke eiland van de Canarische eilanden en ook het groenste van de groep. Massatoerisme is hier ver te zoeken, maar wandelliefhebbers weten het eiland goed te vinden. Een netwerk van wandelpaden door vulkanische landschappen, ravijnen en laurierbossen verbindt de schilderachtige dorpen van het eiland – waaronder San Andres en Santa Cruz – met elkaar.

Parque Nacional Caldera de Taburiente is een populaire wandelbestemming. De naamgever van het park is de Taburiente-krater (10 bij 5 kilometer groot), met steile wanden rondom en de 730 meter hoge Idafe-rots in het midden. Via het wandelpad langs de Rio Almendro Amargo bereik je de waterval Los Colores. Het ijzerhoudende water heeft hier het gesteente op sommige plekken rood en geel gekleurd, terwijl op andere plekken groen mos het donkere lavagesteente bedekt. Vanaf Mirador del Lomo de Tagasaste heb je een fraai overzicht over de krater.

14. De gefloten taal in de bergen van La Gomera

Wandelend door de laurierbossen van Garajonay Nationaal Park of genietend van het uitzicht over de bergen vanaf de circa 1200 meter hoge Los Roques, word je opgeschrikt door een fluitconcert. Een vreemde gewaarwording. Het is de bijzondere gefloten taal van het eiland La Gomera: el Silbo Gomera, ontstaan in de 15de eeuw. Fluiten in alle toonaarden met een gebogen vinger in de mond maakt het mogelijk om een afstand van 3 kilometer te overbruggen.

De geografie van het eiland, met tot 1500 meter hoge bergen en daartussen liggende spelonken en dalen, dwong de bewoners een alternatieve taal te ontwikkelen om elkaar te bereiken. Geen gesproken, maar een gefloten taal. Sinds de uitvinding van de mobiele telefoon is de noodzaak niet meer aanwezig en ‘spreken’ minder mensen deze taal. Het wordt nu voornamelijk nog als demonstratie gedaan. Maar sinds eind jaren negentig is het een vak op school en inmiddels door Unesco uitgeroepen tot immaterieel cultureel erfgoed.

15. Naar El Hierro voor een van Europa’s beste duikplekken

Het kleinste van de zeven ‘grote’ Canarische eilanden, El Hierro, ligt qua oppervlakte tussen Schiermonnikoog en Vlieland in. Het landschap wordt voornamelijk getekend door een serie vulkanen met pieken tot 1500 meter hoogte, donker gekleurd basaltsteen, versteende lavastromen en jeneverbesbomen. Omdat de kust vrijwel overal bestaat uit steil in zee eindigende bergen, zijn er maar enkele kleine stranden, rondom het plaatsje La Restinga in het zuiden. Leuk weetje: dit is ook het meest zuidelijke deel van Europa.

El Hierro trekt vooral rustzoekers, wandelaars en duikers. Deze laatste groep komt voor het zeereservaat van Mar de las Calmas en omgeving, bij La Restinga. Dit wordt gezien als een van de beste duikplekken in Europa, vooral rondom El Bajon: een uitgedoofde vulkaanberg onder water met hellingen tot 100 meter. Hier deel je de onderwaterwereld met onder andere murenen, trompetvissen, witpunthaaien en, met wat geluk, mantaroggen.